3

Το φεγγάρι τελείωσε το άσμα του

έκλεισε τη γέφυρα  

καλοκαίρι 

στο φθινόπωρο -

στα σύννεφα ψηλά

το φως που κοιμάται

και στο ξύπνημα μια έκρηξη

στο διψασμένο κάμπο,

υπόμονος και Θεσσαλός

από βαθύ λάκκο να δει βροχή η καλαμιά,

άντε να τη συγκρατήσεις

κάθε στιγμή - τώρα στο στέρνο

6

Ανέβαινε ο μίσχος

στον καιρό του

τα φύλλα σε οίστρο

από ζεστές ημέρες

ο κρίσιμος στύλος

σε όλα τα πλάτη βαράει αλετριές

τα στημόνια

από βαθιές πληγές - 

κοινή αλήθεια η ωοθήκη

σε πέταλα 

το'να κοντά στο άλλο

βλέπω καθαρά,

ο ίσκιος

αιώνια μέρα,

χορός, α! για μας,

και δεν έβγαζα άχνα

βήμα σαν προσευχή,

μουσκίδι στον ιδρώτα

με σκέπασε η νύχτα

το γρασίδι ψήλωσε - 

δεν φταίω εγώ, πήρε τη μορφή σου

1

και έτσι δέχθηκε το παρελθόν!

Επιζών!

Θα μπορούσα με τις λάμπες να πάω μακριά;

20 χρόνια 30 χρόνια - πολλά εξαρτώνται

από τους αριθμούς

Α! τόσο μακριά από 'μας 

στο αρχαίο φως;

Η σκέψη μαζεύεται 

δεν παίρνεται πίσω 

ο ουρανός ανθίζει 

το τούνελ

πιο μεγάλο και από όνειρο

θα σκαρφαλώνω στο κλαρί μου

μέχρι να μαραθεί το άνθος

7

Εδώ τα ερωτήματα,

μία έγνοια μύθος 

στο σώμα εμβόλιμη αναφορά,

τι πειράζει; 

Περνώντας από τα μάτια της περιοχής

μια παρουσία γύρισε από ταξίδι

στο χωριό

και φέρνει μια ρωγμή, 

για σβήσιμο, απλώς διαπιστώνει -

μάτια που κοιτάζουν μέσα από τα δρομάκια 

είναι σα να στέκεσαι στο κάγκελο

της αυλίτσας σου με δικαίωμα διέλευσης 

αποκολλημένη απο τη λογική

- ξανά μανά -

Τι να πιστέψω; 

ξύπνησα σήμερα (τι Θεός!) 

για να κουρδίσω τις χορδές 

κυρία σελίδα μουσικής σε αγαπώ 

κι αυτό στην ίδια γη με σένα

στο ίδιο χρώμα εδάφους

στον ίδιο κρατήρα 

και αυτό μου φτάνει 

με γεμίζει

μου αρκεί! 

Ένας καθρέφτης έχει ιδιαίτερα προνόμια

δεμένα με τον εαυτό του,

σε τεντωμένο λαιμό

προσθέτει στήθος!

Μια έκταση 

που δεν πέφτει πάνω της η φαντασία

δεν είναι ένας τόπος ή το μέλλον -

η γιορτή έχει ανάψει. Μάης μήνας!

Κρυφά τύμπανα που φανερώνονται

στα φύλλα

και δεν προφταίνουμε 

τα πράσινα χαμόγελα

τίποτα το δεδομένο - 

ΤΙΠΟΤΑ

5

Όλο το πεδίο πετάγεται 

από το χώμα του

στάθηκε 

να πιει να πιει να ξεδιψάσει -  

Το πρόσωπό του απ'την αρχή 

να γίνει το μέλλον,

χίλιες αρχές

και λάμψεις - 

ηττημένος,

φορτωμένος βαριά διάβρωση

κυλά στη γιορτή,

οι καλεσμένοι σπρώχνουν 

σπρώχνει

προσπαθεί να πορευτεί,

λυγίζει και καταλήγει - 

Τι κύκλος!

4

Ακούστηκε φωνή

μεγάλη - γιατί δεν κάνω τίποτα

Νίκησες!

Ύστερα πήρε πόδι

μια σκιά πέταλου

στέκεται στην πόρτα.

Ποιον περιμένω;

Άλλο άτομο, σε άδεια ώρα

ένας έρωτας ανεξάρτητος -

τώρα ξέρω!

Ξέρω και παρανοώ

απαραίτητη προυπόθεση

να φωνάξω!

με διαπερνά η φαντασία -

Μεγαλώνει από το ισόγειο

σε κάθε σώμα, βγάζει ώμους

και εξαφανίζεται.

Στέκομαι σαν μωρό, με χαρωπά χεράκια,

ο αέρας θρέφει τις λεπτομέρειες.

Εξαντλημένη, χιλιάδες φορές,

πάνω στο σύρμα της

η φαντασία

τύλιξε τον τόπο

σε τόπο όνειρο -

απ' όπου έρχονται τα όνειρά μου!

χάθηκε

χάθηκε

Σταμάτα!

8

Αυτό που έγραψα είναι ακριβώς αυτό

που νιώθω τώρα - άνθρωπος φωνές

άνθρωπος αναμμένος.

Οι αρθρώσεις, όχι οι λέξεις,

με μεταφέρουν μέσα σ'ένα κόσμο ασταθή, 

το φρικαλέο πέρασμα είναι το μόνο σταθερό σημείο.

Κάποιες μνήμες ακολουθούν, αυτές θολώνουν

την όραση με δρόμους που τυλίγονται στα μάτια

σαν διάφανο φιλμ - η προσπάθεια είναι τώρα

να ξέρεις για τι είναι αυτό που προσπαθείς - 

μήπως τάχα ξέρει ο στίχος τη δράση του αύριο; 

Ποιος ξέρει; 

Το αποτέλεσμα στην εγκεφαλική

αμμονησίδα πιάνει το μικρόφωνο της απαγγελίας

και ζουπηγμένο στο στόμα διαβάζει: 

μια ανάσα και πνίγεται - 

γδύθηκε ο ποταμός απο τα καλάμια

πήδα να λουστείς τον ποταμό, άστον να σε πιεί,

βρήκες τον ρυθμό;

9

Το λουλούδι εμφανίζεται 

στο πέταλό του

Τα παράσιτα πάνω σ'ένα πλοίο,

ενοχλείται ο κάμπος 

στο τοπίο,

μπαίνει μέσα από το παράθυρο 

στη σκοτεινιά του

εμφανίζεται στους αστερισμούς

σαν φτερωμένο ξόρκι 

Θα μπορούσε να

απολαύσει την αναγνώρισή του - 

άπειρα χρόνια παρουσία

χωρίς καμία ευθεία

10

Tι ευωδιές στο περιβόλι

τι ωραία βέλη τα χορταράκια του!

Τέτοια ημέρα γράφονται 

λεξούλες;

Το γαύγισμα του σκύλου 

κάνει το γύρω του χωριού.

Ποιος είπε να είσαι γάτα;

Ο αγρότης γύρισε με το δίφτερο αλέτρι 

και έσπασε το σπίτι από την κούραση - 

ελάτε να δείξουμε τα σπίτια μας

μπείτε σαν νέοι αθλητές

μην κάθεστε εκεί, βολευτείτε

σε σφηκοφωλιές, 

αντί να χαμογελάτε

ζωγραφίστε μία αλεπού, 

για φωτισμό

μια ωραία τρέλα, καταγράφοντας

αυτό που συμβαίνει - 

11

Έμπαινε κανείς 

στο ποίημα με μια περιστροφή - 

όχι, τίποτα δεν ήξεραν γι’ αυτό,

έγραφε ανάμεσά τους η παρατήρηση

και μετά λάμποντας σ'ένα ζευγάρι πέδιλα

παρουσίαζε τον εαυτό της, το σύννεφο

το πιο καλό κλαδί τού ορίζοντα

τον ίδιο ήλιο, αξίες από το παρελθόν, 

τα μελλούμενα 

ή κάποιο ύφος, ίσως...

Από το στραγγιστήρι κάτι ζωντανεύει,

φαίνονται λέξεις εκεί κάτω!

και αυτές αρνούνται -

...και μετά ο καθένας

το δρόμο του, 

που δεν είναι δικός σου 

ούτε δικός μου,
είναι του κόσμου 

και ούτε είναι