καταπονημένη θύμηση

βυθισμένες εκρήξεις 

νευρώνες σε αίμα
κρουστός λαιμός

γυρεύοντας κινήσεις ο κανονικός σφυγμός
κυλάει την φωνή σε στεριά που εξατμίζεται μόλις σχηματιστεί 

στη σκηνή

στα ίδια πατήματα 

ήπιε και την αφήγηση 

το γιαλό που χύθηκε άφθονο 

μια τεράστια ποσότητα από όμορφη μέρα 

ένα στιγμιαίο χρώμα που κάνει τα στάχυα πύλη 

και κάποια πράγματα  

τίποτα - 

αράδα από το βουνό ερείπια
στην πλατειά επιφάνεια 

κι αγίασμα ο άνεμος  σε αινίγματα

ως που η εικόνα εμφανίζει το σήμερα
στο σύρμα της

πηγμένη σε φτερούγα του ασταθούς

ανάγκη για παράσταση 

βάδισμα
φοβερή προτροπή
τρίξιμο
μάγισσα φύση

τα ζωηρά δώρα στη μέγγενη 
από ίχνη σε χρόνο στάχτη των άστρων

που μας καταγράφει 

ακόμα φαγώσιμοι

πελεκητές στο ανηφόρι

και για τους κομήτες αφήνω λίγο νησί αν υπάρχει πράγματι

που κάνεις μια έτσι κι ύστερα 
στον μύλο του αποτραβηγμένου από τις ευχές