Από ερωτήματα
φτερωμένους μύθους
το σώμα στο ξημέρωμα
μάτια της περιοχής
ταξίδι
στο άγραφο
σβησίματα σε κύκλους
πάλι θα με θυμηθούνε
τι να πιστέψω
για να κουρδίσει
τις χορδές
ή σαν σελίδα μουσικής
σαν ύστερα
από θόλωμα
στην ίδια γη
τα ίδια
Σ’ ένα
χρώμα εδάφους
δεντρένιο χρώμα
μέχρι τα μάτια
ψημένη πείσμα
που ξεχερσώνει
οργώματα
δεμένα με τον εαυτό του
προσθέτει στήθος
Μια έκταση δεν είναι ένας τόπος
Καπνός
καπνός
σε ζεύγη
κρυφά τύμπανα
προφταίνουμε
τους θυμούς και τα χαμόγελα
των αναχωρήσεων άπλαστο βήμα
απέραντη
μια στάλα νερό