η μουλωχτή ροδιά

στην πραγματικότητα δεν φτιάχτηκε για να τραγουδηθεί 
πριν πει την ιστορία της
σ'ένα προαύλιο μ'εξάγωνες βίδες  
άτρωτο ζάρι που έχει κιόλας γίνει στο τζάμι της δήλωσης 

παράμορφο λαχάνιασμα
ανταύγειες που χαιρετούν τα άνθη

και το νεκρό κουδουνάκι από νησιά αγκαλιασμένα σαν κράτος 
με πλεξούδες 

συμμετρίες ως το χάραμα  
που αν θέλουν γίνονται ένα αρχαϊκό μειδίαμα

διπλωμένο με σάρκα 

οστά σε πλαγιά από συλλαβές που όταν τεντώνουν  

βλέπει το κατρακύλισμα στο μεγαλείο 

τον ατέρμονο οίστρο 

κινήσεις

καμία νότα δεν είναι λάθος
νότα από λαμαρίνα ο εκτελεσμένος της βροχής
γίνεται λίπασμα που δένει 

τσουκνίδα
τσερκοψάλιδο
γωνιακός τροχός
άνιθος 

μια στιγμή παιχνίδια
κοιλοδοκός 

χαρμάνι από λάστιχο
οδός 

ο μελωδικός απαγωγέας του στοιχείου
πλέκει μαγικά χόρτα 

το θυμάρι σε προβλήτες
χείλη που ξεφυλλίζουν την ηχώ 

πτέρυγα με κηροπήγια
κι ακόμα
έτσι όπως αλλάζει χρώμα ο ουρανός 
πήγαινε ως αντανάκλαση
που γλείφει τα στήθη στο κύμα
θα πει αγάπη 

καταπονημένη θύμηση

βυθισμένες εκρήξεις 

νευρώνες σε αίμα
κρουστός λαιμός

γυρεύοντας κινήσεις ο κανονικός σφυγμός
κυλάει την φωνή σε στεριά που εξατμίζεται μόλις σχηματιστεί 

στη σκηνή

στα ίδια πατήματα 

ήπιε και την αφήγηση 

το γιαλό που χύθηκε άφθονο 

μια τεράστια ποσότητα από όμορφη μέρα 

ένα στιγμιαίο χρώμα που κάνει τα στάχυα πύλη 

και κάποια πράγματα  

τίποτα - 

αράδα από το βουνό ερείπια
στην πλατειά επιφάνεια 

κι αγίασμα ο άνεμος  σε αινίγματα

ως που η εικόνα εμφανίζει το σήμερα
στο σύρμα της

πηγμένη σε φτερούγα του ασταθούς

ανάγκη για παράσταση 

βάδισμα
φοβερή προτροπή
τρίξιμο
μάγισσα φύση

τα ζωηρά δώρα στη μέγγενη 
από ίχνη σε χρόνο στάχτη των άστρων

που μας καταγράφει 

ακόμα φαγώσιμοι

πελεκητές στο ανηφόρι

και για τους κομήτες αφήνω λίγο νησί αν υπάρχει πράγματι

που κάνεις μια έτσι κι ύστερα 
στον μύλο του αποτραβηγμένου από τις ευχές