εκτός σχεδίου

κι εσύ ποίημα έπειτα ακολούθα

κέντρο που τράβα απ' τη χορδή τον κύκλο της αλήθειας
ξέρεις πάνω στα δάχτυλατο τραγούδι 

όπως η βροχή στο φύλλο

σπάει
και στο αυλάκι ανθίζουν τα σημάδια

κοντά μ΄ένα νέο
από το λαιμό
αρώματα στο ριγωμένο
κι ακόμα οι ύφαλοι
αθόρυβες λέξεις

του είναι το σύννεφο
το ιπτάμενο γρανάζι
με στηθαίο στα κάγκελα
της λαλιάς οι ψηλοί καλπασμοί
πάνω σε ρουθούνια δυο αλόγων
τίποτα δεν ξέρεις
οπλές 

χρεμετισμοί
να καεί στην αστραπή

ό,τι για μένα ξέρατε γκαραβέλια ή ψαρόνια του κάμπου

χαράματα ή νύχτα πρωινή
σε χιαστί εναλλαγή των άκρων
ένα μετέωρο απομεινάρι  

ξεδιψάει ώρα
με γλόμπους αναμμένους 

σ' αυτή την παράδοση χρωματισμένη μια απορία 

αν την κοιτάξεις όνομα δεν έχει αποκτήσει
μια συμφωνία και ξαναρχίζει
χεράκι χεράκι 

πάνω από χαρά των σημαδιών
από τις ρίζες και οι φύτρες νογάνε καιρό
πέφτουν ανάμεσα στα σύρματα
λιόδεντρα του τεντωμένου καρπού
και μια χαρά σαν φίλη