Ξυπνάω, πιάνοντας την αυγή που κατηφορίζει
Στον λαιμό και ψυθιρίζει στα διψασμένα φύλλα.
Το φως σήμερα δεν ήταν σε χρώμα ουρανί, με μορφή
Που σβήνει από την περικυκλωμένη αγάπη.
Η μήπως η χώρα πορεύεται έτσι;
Τα πινέλα ασταθή, ψάχνοντας άλλα μάτια
Πετάνε τα χρώματα το ένα στα μούτρα
Του άλλου, ή μια
Πέτρα τοξωτή, δίχως θεμέλιο -
Κινείται μέσα στην αναγνώριση
Προχωρώντας με στόχο στις επάλξεις που
Αγωνίζονται να ζωντανέψουν
Μία νέα γλώσσα, ν’ αφεθεί ολοκληρωτικά σ’ αυτές.
Πάνω σε μια γέφυρα από το πήγαιν’ έλα
Των βημάτων κάτι συμβαίνει
Που η φύση το ξέρει.