ημέρα ελευθερίας

Όλοι ήξεραν
όχι τίποτα δεν ήξεραν γι’ αυτό
κανείς δεν ήταν που να κοιταχτώ 

από το παρατηρώ 

το σύννεφο μαβί 

δίνει το πιο καλό κλαδί

μια φλέβα αστραπή 

σε μικρούς λόφους 

στο φανέρωμα 
ο γυάλινος αιθέρας 

Η ημέρα ωριμάζει 

στο ρόδι 
βροχή

Ζώα και φωνές 

στο παιχνίδι του χώματος 

που δεν είναι δικό σου 

ούτε δικό μου
είναι του κόσμου 

και ούτε είναι

κινήσεις

Καμία νότα δεν είναι λάθος
νότα λαμαρίνα 

ο εκτελεσμένος της βροχής
λίπασμα που δένει από τσουκνίδα

τσερκοψάλιδο
γωνιακός τροχός
άνιθος 

μια στιγμή 

παιχνίδια
κοιλοδοκός 

χαρμάνι στο λάστιχο
οδός 

χτίστης

ο μελωδικός απαγωγέας 
μαγικά χόρτα 

το θυμάρι 
τα χείλη 

χείλη που ξεφυλλίζουν την ηχώ 

κι ακόμα
χρώμα στα ουράνια

στη χορδή

διαρκή αλλαγή

χωράφια ξερικά

Σώπασαν οι εκρήξεις 

οι νευρώνες από αίμα
ο κρουστός λαιμός

γυρεύοντας κινήσεις 

κανονικός σφυγμός
κυλάει σε στεριά που εξατμίζεται 

μόλις σχηματιστεί 

στα ίδια  

ήπιε και την πλοήγηση

το γιαλό  

μια τεράστια ποσότητα 

από όμορφη μέρα 

ένα στιγμιαίο χρώμα που κάνει τα στάχυα πύλη 

και κάποια πράγματα  

τίποτα 

αράδα 

το βουνό ερείπια
πλατειά επιφάνεια 

κι αγίασμα 

ο άνεμος  σε αινίγματα

στο σύρμα της

πηγμένη 

ανάγκη για παράσταση 

το βάδισμα
φοβερή προτροπή

τρίξιμο να μου θυμίζει
την μάγισσα φύση

που μας καταγράφει 

ακόμα φαγώσιμοι