Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020

όνειρο (3)


Οι λέξεις περνούν από δάχτυλο σε δάχτυλο.
Καμμιά φορά, μια προσπάθεια την έχουν
να κρατήσουν τα χέρια τεντωμένα. 
Αναγνωρίζονται. Η χειρονομία ή μία ψυχούλα δράση
το σπίτι με τις γροθιές του.
Γύρω γύρω ο σωρός. Διάφανος χώρος που μίλησε:
μίλα και στρίψαμε να μπούμε στο δάσος,
φωνάζει και τρέχει να μπούμε στο ορίζοντα, 
πετάχτηκε μασημένος από χώμα κι έγινε τοπίο.
Τα δέντρα έχουν μια αφύσικη στάση, 
περνούν σε βελονιά του αέρα ονόματα και μπόρες. 
Ο αληθινός ο κόσμος, φανταστείτε από την ταχύτητα 
μια πλημμύρα, πήρε σβάρνα την σκηνή που μόλις έστησα,
το έργο όχι.
Επιστροφή στο τοπίο, από μέρος ανοιχτό, βυθισμένο.