Γνωρίζω τις λέξεις
από δάχτυλο σε δάχτυλο περνούν
αναγνωρίζονται
η χειρονομία
ή μια ψυχούλα θέληση
γύρω γύρω
διάφανος χώρος
μίλα και στρίψαμε
στο δάσος
φωνάζει
τρέχουν
κι έγινε τοπίο
δεν πρέπει εμένα να εξαφανίσω
Τα δέντρα
σε πλαγιές
αφύσικη στάση
περνούν σα βελονιά στον αέρα
ονόματα
μπόρες
αρώματα
τ'αστέρια
η σκηνή που μόλις έστησα
το έργο
όχι
να μην ησυχάσει η καρδιά
Επιστροφή στο τοπίο
ανοιχτό
βυθισμένο
τίποτα να φτάσεις