Ανεβαίνουν τα χρόνια και οι κατηφοριές τους
Τυλίγονται στην ανέμη των ήχων.
Κι αυτός μοιάζει αποβιβασμένος από της γης
Τα ενδόμυχα βάθη. Μ’ ένα σφυρί και το καλέμι του
Χτυπούν γραμμή το δάκρυ εκείνο που μεγαλώνει
Από το πιστόνι του αέρα. Η παλίρροια κάπου στην έρημο.
Η θολωτή επιθυμία ενός ρόδου που τον συνέχιζε
Από καιρό σκληρίας θύελλας σ’ έν’ άλλο πρωινό.
Και εμείς μαζί του.
Όλοι παρόντες. Μέσα σε αυτή την περιοχή,
Από ωθούμενα τείχη ψαμμόλιθου
Βρίσκονται τα χρώματα αρχαίων φύλλων.
Με τη μορφή υδρατμών
Είναι στην αργιλώδη μάζα - την σαρκώνουν -
Καρδιά αναστατωμένη. Υπέροχα ενωμένοι.
Έξω από αυτή. Η σιωπή, εντελώς των ονείρων.
Βρίσκει στο δρόμο της απ’ τον απέραντο
Ουράνιο μίσχο
Μια πεζή στιγμή - μια αλυσίδα με βουνά επαγρυπνεί.
Σε βραχώδεις ροές με σπονδύλους και με οστά
Η σκόνη - που ωθεί τον εαυτό της.