Χτισμένη στο μέτρημα με τον αέρα. Η Αμαρυνθία πέτρα
Έδεσε την ακτογραμμή της στην Όχη.
Το πριόνι του ήλιου από υγρό πυρ κόβει τους κάβους.
Ο κόλπος κυματίζει
Από το πέταλό του συμβάντα βυθού.
Σάλπαρε γι' άλλο νησί, στα Στύρα του Μεγάλου Ρέματος.
Οι θέσεις των πύργων το μαρτυρούν, όπως και τα θραύσματα
Από μελαμβαφή αγγεία και επιτύμβια λατομεία.
Ποιος ξέρει τι πρόκειται να μοιραστούμε
Στον Καστανόλογγο με τις μυστικές σκιές,
Πλήθος βαρομέτρων και υδροχαρή φυτά
Που μας έδειξε
Απ' τ' άρμενά του ο Καφηρέας - από το γλωσσίδι
Του φάρου για τα Δρακόσπιτα
Η αφροδισία Κάρυστος Λεύτερη - σαν αγαλμάτια ψυχή,
Παλεύει με τα δίχτυα της.