Ερυθρά άργιλος (β)

 

στ'

Πέρασαν τα σύννεφα ηττημένα,

Παραδώθηκαν στη σκιά τους:

Ηλιακό ρολόι για προσκεφάλι

Όραση με τον ιστό της

Νερό που τραγουδάει στην πέτρα

Περιστέρι στο χρώμα τους

Ένα κόκκινο όπλο με αρτηρία για τον ώμο

Άλλοι σκάβουν άλλοι θάβουν αορτήρες βροχή

Κάμποσο ουρανό για το Αιώνιο κτήνος 

Αμίλητα πρόσωπα σαν δρόμος πολέμου

Το βούισμα της ταχύτητας χωρίς να φτάνει η μέρα

Μια παιδική ζωγραφιά με τανυσμένη καρδιά

Και στάχυα που έμειναν άτριφτα στ'αλώνι

Μπορείς να βαδίσεις...

ζ'

Ξοδεύουμε μαζί τις ώρες μας
Το τοπίο απλώνεται χάρη στην όρασή μου

Μαθαίνω να βλέπω

Αυτή την όραση

 

Δεν ταιριάζει σε ό,τι βλέπει 

Σαν να 'ναι αντικλείδι

Εκτός κι αν καταδυθούν βαθιά, 

Από άπειρο ύψος

 

Εκεί όπου δεν έχει τέλος η πιθανότητα
Οριστικής διαφυγής

η'

Η συγκέντρωση παλιών πορτρέτων διαλύθηκε
Τα μικρόφωνα με μια προφυλακτική χειραψία

Απομακρύνθηκαν χωρίς να μιλούν,

Οι καμαρωτοί φωτισμοί κατέβηκαν τη σκαλωσιά και με 

Τους ακροατές συνόδευαν την αποχώρηση

Μ' ένα βιολάκι λέξεων μια κάποια οικειότητα,

Ένας αστείος τόνος μοιάζει με μπαγκέτα ντράμερ και 

Χτυπάει τα ξύλινα πλευρά του ηχείου,

Συνεπαρμένος απορούσα σαν κιθάρα δίχως χορδές

Που ξετρύπωσα από μία αποθήκη