β

Του λέει γίνε
τουλάχιστον
σ
ε
λ
ι
δ
ο
δ
ε
ί
κ
τ
η
ς
στο

φερετροποιό
βιβλίο, όπου όλοι μας.
Άλλος μπορεί το μολύβι

άλλος μπορεί τη γόμα
ακόμα και το ίδιο
το χέρι που γράφει άλλος
μπορεί να γίνει.

Κάτι όμως,

όχι τα γράμματα.

...«να βρέξουμε το βιβλίο», και ήπιαμε μπύρες

στο φίλιο μπαλκόνι

κι όταν τράβηξα στο δρόμο

άνθρωποι χόρευαν μπαλέτο της κυκλοφορίας χωρίς πρόβα

παραπάτησα μια δυο φορές

στη μεσημεριανή ακροβασία μέχρι να τη συνηθίσω

κάτω από τα πόδια κατρακυλούσε στο ασφαλτένιο αλώνι

και μέριασε τη μέρα ένα κάτι από μουσική...

η μουσική... η μουσική...

το 'βαζα στο αυτί, ξεφυλλίζοντάς το ν' ακούσω... είναι ήχινο;

''επόμενη στάση Αιγαίου - παρακαλώ, κατεβείτε από τη δεξιά πλευρά του τραμ'', είπε η γάτα της μηχανής.

Άστρα τη νύχτα
ήλιος το πρωί
νερό απ' τη χαραμάδα
Πιο κάτω υπόνομοι
πάμε πάλι απ' την αρχή
Άστρα τη νύχτα

Διαβάζεται και κατεβαίνει από εδώ

και σε μορφή Fliping book εδώ

Δεν πειράζει, χωρίς κραγιόν

Bούτα στο απαρέμφατο πεθυμιά αχαλίνωτη
Και βάψε τα χείλη.

Τι όμορφη...
Τι παραφορά...

Ας γδύσουμε τώρα τις συλλαβές

Μία – μία.

Ένα

φύσημα λαχτάρες

στο κοχύλι

και του επέστρεψε
ένα φθινοπωρινό

λουλούδι
να κατοικήσει

τοn συρμάτινο Χειμώνα

σε απόσταση ακοής
ξεπρόβαλε

καλλίγραμμο ρίγος
μισό φως μισό από το σωπαίνω.

– Το όνομά μου

δεν έχει σημασία
περπατάμε κι όπου βγάλει;

Κρύες πέτρες

και στιγμές ζεστές
στο γεφύρι της αβύσσου.

Με αργές βελονιές
περνούν

οι μέρες
στο γόνατό μου

με ενοχλεί το πόδι,
ωστόσο,
δεν είμαι κουτσός.