καταπονημένη θύμηση

βυθισμένες εκρήξεις 

νευρώνες σε αίμα
κρουστός λαιμός

γυρεύοντας κινήσεις ο κανονικός σφυγμός
κυλάει την φωνή σε στεριά που εξατμίζεται μόλις σχηματιστεί 

στη σκηνή

στα ίδια πατήματα 

ήπιε και την αφήγηση 

το γιαλό που χύθηκε άφθονο 

μια τεράστια ποσότητα από όμορφη μέρα 

ένα στιγμιαίο χρώμα που κάνει τα στάχυα πύλη 

και κάποια πράγματα  

τίποτα - 

αράδα από το βουνό ερείπια
στην πλατειά επιφάνεια 

κι αγίασμα ο άνεμος  σε αινίγματα

ως που η εικόνα εμφανίζει το σήμερα
στο σύρμα της

πηγμένη σε φτερούγα του ασταθούς

ανάγκη για παράσταση 

βάδισμα
φοβερή προτροπή
τρίξιμο
μάγισσα φύση

τα ζωηρά δώρα στη μέγγενη 
από ίχνη σε χρόνο στάχτη των άστρων

που μας καταγράφει 

ακόμα φαγώσιμοι

πελεκητές στο ανηφόρι

και για τους κομήτες αφήνω λίγο νησί αν υπάρχει πράγματι

που κάνεις μια έτσι κι ύστερα 
στον μύλο του αποτραβηγμένου από τις ευχές

εναλλαγή

πιστεύεται ότι εκεί υπάρχουν όλες οι συνθήκες
μια κατά το ποίημα αόριστη δόνηση
γελάει σα νόμος και σκάει 

ώρα περαστική
η έλξη της λαμποκοπά αμφίεση 

χαρά αυγής
από τα βούκινα που κάνουν 

τα χέρια στους ώμους 

ρήγματα για να βρέχει

συμπεράσματα που αργούν 

στόματα
αλεξικέραυνα που ενώνουν τα δόντια 

εναέρια γέφυρα
τα μέταλλα χτύπων από καρδιάς

πλάσματα με λάμψη απόδρασης
στους εγκόσμιους λογισμούς
στις αράδες πίστωσης από αρχαία κόκκαλα
ακόμα και στο γραμμένο

η ακρίβεια που σβήνει
μ' ενα γέλιο σε άδεια λεπτά

από τη μπιχτή του αέρα ή την παύση κάθε σημασίας
όσο και παρουσίας 

εμφανίζονται οι σκιές
για τα ερέβη των αρχικών κυμάτων

μια αφαίρεση γραφής από γραφή
που σημαίνει
φωνή
στριμωγμένη γωνία 

αχόρταγη
κανένα κτήμα
το φυσημένο ρήμα