τι είναι διάφανοι σαν θάλασσα νωρίς το πρωί

ώπα κύμα είναι που φρεσκάρει απότομα 

εμπάτης

και παραγγέλνεις δεύτερα 

χάρη από αλήθεια

ή και χέρια με  τις ώρες
απλώνουν τα μπράτσα έτσι καμπύλα 
σε ακόρντο με σπόρο 

λάδι στη φωτιά 
κάμποσα από κείνα τα απ' όλα 

μια κυκλική ουλή είναι στη γη  

κι εδώ
βρίσκεται η αιωνιότητα 
για της φθοράς το ύστερα που ήτανε ζωή

αναπνοβάτης

θαμπά τα πελαγίσια μεσημέρια
όπως τα αλησμόνητα

πιο πάνω και από τη δύναμη του ονείρου
γιατί τα όνειρα ποτέ δεν λένε καληνύχτα

αλλά τι νόημα έχει να τα λες 

δεν έχουν τέλος οι κουβέντες

δεν έχει τέλος ό,τι υπάρχει στις καρδιές