Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

αναπνοβάτης




















θαμπά τα πελαγίσια μεσημέρια
όπως τα αλησμόνητα
πιο πάνω και από τη δύναμη του ονείρου
γιατί τα όνειρα ποτέ δεν λένε καληνύχτα
αλλά τι νόημα έχει να τα λες 
δεν έχουν τέλος οι κουβέντες
δεν έχει τέλος ό,τι υπάρχει στις καρδιές



Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

βανασαβανα




από ορίζοντα 
η πράξη ξεδιπλώνει
χρόνια πολλά που μεταφέρουν
ηλικιές προς αμίλητο στόμα
στην ωρολόγια χούνη
τα βραχέα κρατημένα 
μιας κλίμακας φωνήεντα 
που γίνονται
άυπνο βραδυάζω 
βροντείο που τη γη στην αντιγή 
χτυπά
αρρύθμιστο το ποίημα