Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

βανασαβανα




από ορίζοντα 
η πράξη ξεδιπλώνει
χρόνια πολλά που μεταφέρουν
ηλικιές προς αμίλητο στόμα
στην ωρολόγια χούνη
τα βραχέα κρατημένα 
μιας κλίμακας φωνήεντα 
που γίνονται
άυπνο βραδυάζω 
βροντείο που τη γη στην αντιγή 
χτυπά
αρρύθμιστο το ποίημα
 

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

φθινόπωρο



όταν το χώμα μυρίσει βροχή σχολείου και κόβεται η επαφή 
με τη θαλάσσια αύρα
μένουν στατικές οι πέτρες που κυλούν τα μυστικά με κύματα 
με όλο το αφρισμένο

πάνε αντίστροφα τα ανοιχτά φτερά
σήματα για την αιθρία από σεπτέμβρια
Αχ
το καλοκαίρι που βγάζει το παιδικό σανδάλι
μ' ένα φιλί για επιστροφή κουπί
στη νέα χρονιά που υψώνεται
στo εκκρεμές το λιόδεντρο
και το γλαρόπουλο το μεθυσμένο.